โครงงาน เรื่อง การอนุรักษ์ทรัพยากรชายฝั่งทะเล (ทะเลเราะ)

โครงงาน เรื่อง การอนุรักษ์ทรัพยากรชายฝั่งทะเล ( ทะเลเราะ )

ผู้จัดทำโครงงาน สมาชิกครอบครัวที่ 2652 อาจารย์ที่ปรึกษา อ. สัมพันธ์ ดำเพ็ง

ที่มาและความสำคัญของโครงงาน

เนื่องจากปัจจุบันนี้เกิดสภาวะโลกร้อนอย่างรุนแรงและกระทบถึงการเป็นอยู่ของมนุษย์ ทำให้สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงไป ฝนไม่ตกตามฤดูกาล เกิดภัยธรรมชาติต่างๆ เช่น ภัยแล้ง น้ำท่วม ซึ่งวิกฤตการณ์ต่างๆเหล่านี้ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์พบเจอกับภัยต่างๆ เหตุก็อันเนื่องมาจากการใช้ชีวิตของมนุษย์ที่มีนิสัยมักง่ายและไม่ใสใจต่อสิ่งแวดล้อมซึ่งสิ่งเหล่านี้ได้ช่วยในการดำรงชีวิต แทนที่มนุษย์จะช่วยกันรักษาสิ่งแวดล้อมกลับกลายมาเป็นการทิ้งขว้างและทำลายและส่งผลกระทบต่อ ทรัพยากรป่าไม้ ทรัพยากรแหล่งน้ำ และรวมไปถึงทรัพยากรชายฝั่งทะเล เราจึงเล็งเห็นถึงผลเสียของจากการทำลายสิ่งแวดล้อมดังนั้นเราจึงได้จัดทำโครงงานการอนุรักทรัพยากรชายฝั่งทะเลขึ้นเพราะเป็นแหล่งทรัพยากรที่สำคัญทั้งในด้านอาชีพ และเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่สำคัญ ดังนั้นเราจึงได้ร่วมมิอกันทำเพื่อที่จะรักษาแหล่งนี้เพื่อที่จะได้คงอยู่และใช้ประโยชน์สืบเนื่องต่อไป

- วัตถุประสงค์

1. เพื่อเป็นการอนุรักษ์ทรัพยากรชายฝั่งทะเล ( ทะเลเราะ )

2. เพื่อเป็นการปรับปรุงทัศนียภาพของชายฝั่งทะเล ให้สะอาดและน่าท่องเที่ยว

3. เพื่อเป็นการสร้างจิตสำนึกที่ดีให้แก่นักท่องเที่ยวและผู้ที่อาศัยอยู่แถบชายฝั่งทะเล

4. เพื่อเป็นการสร้างความสามัคคีแก่ผู้ร่วมทำโครงงานและคนในชุมชน

- เป้าหมาย

1. เป้าหมายเชิงปริมาณ จากร้านใต้สนถึงหน้าวัดโสภณติธาราม

2. เป้าหมายเชิงคุณภาพ ปริมาณขยะที่ทิ้งบริเวณชายหาดลดลง 70% - สถานที่ บ้านเราะ ม.3 ต.สระแก้ว อ.ท่าศาลา จ.นครศรีธรรมราช

- ระยะเวลา วันที่ 1 สิงหาคม พุทธศักราช 2553 - วันที่ 31 สิงหาคม พุทธศักราช 2553
- ตารางปฏิบัติงาน
รายการที่1 สำรวจพื้นที่ ระยะเวลา สัปดาห์ที่1
รายการที่2 วางแผนจัดการ ระยะเวลา สัปดาห์ที่1-สัปดาห์ที่2
รายการที่3 เตรียมอุปกรณ์ ระยะเวลา สัปดาห์ที่ 2
รายการที่4 ลงมือปฏิบัติ ระยะเวลา สัปดาห์ที่ 2-3
รายการที่5 สังเกตการณ์ ระยะเวลา สัปดาห์ที่ 4
- ผลที่คาดว่าจะได้รับ
1.เป็นการปลูกจิตสำนึกให้เยาวชนได้รักธรรมชาติในท้องถิ่นของตัวเอง
2.ทำให้บริเวณชายทะเลสะอาดขึ้น
3.เกิดความสามัคคี ร่วมกันทำงานภายในกลุ่ม
4.ทำให้สภาพบรรยากาศบริเวณชายหาดน่าสนใจ เหมาะแก่การท่องเที่ยว พักผ่อนหย่อนใจ
5.เกิดความภาคภูมิใจในตัวเอง ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการอนุรักษ์ รักษา ธรรมชาติ

รักแม่...ไปทุกวัน

พระคุณแม่ยิ่งใหญ่หาใดเทียบ

มิอาจเปรียบแม้ภูผาชลาสินธุ์

น้ำนมที่กลั่นให้ลูกได้ดื่มกิน

ลูกถวิลถึงคุณค่าว่าอนันต์

แม่เหน็ดเหนื่อยเริ่มแต่แม่ตั้งท้อง

เฝ้าประคองทั้งดวงใจไม่เหหัน

ทำทุกอย่างเพื่อลูกยาสารพัน

แม้คืนวันผันผ่านนานนับปี

ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ได้เรียนรู้

แม่เฝ้าดูอยู่ข้างกายไม่หน่ายหนี

อยากเห็นลูกสุขสบายในชีวี

เป็นคนดีที่สังคมนั้นชมเชย

เหงื่อท่วมกายไม่เคยท้อแม้อ่อนล้า

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินแม่เมินเฉย

ลูกซาบซึ้งในบุญคุณมิลืมเลย

ขอชดเชยแทนทดจนหมดใจ…..

ในสังคมต่าง ๆ ทั่วโลกให้ความสำคัญกับ "ความเป็นแม่" และคำเรียกผู้ที่ให้กำเนิดสมาชิกใหม่ของแต่ละสังคมส่วนใหญ่จะเป็นคำแรกที่เด็กสามารถเปล่งเสียงได้ก่อน "แม่" ดังนั้นความหมายของคำว่า "แม่" ทุกภาษาและวัฒนธรรมจะมีคุณค่าอย่างมาก และหากสังเกตจะพบว่า "แม่" เป็นเสียงที่เด็กสามารถเปล่งได้อย่างง่าย และเป็นคำแรกที่สามารถออกเสียงนั้นได้อย่างมีความหมาย


นักภาษาศาสตร์ได้ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า คำว่า "แม่" ของทุก ๆ ภาษา มาจากการออกเสียงของเด็ก โดยคำขึ้นต้นด้วยพยัญชนะริมฝีปากคู่ (Bilabial) ได้แก่ ม , พ , ป ,บ หรืออาจกล่าวได้ว่าเป็นพยัญชนะชุดแรกที่เด็กสามารถทำเสียงได้ โดยการใช้ริมฝีปากบนและล่าง ดังเช่น

ภาษาไทย เรียก แม่

ภาษาจีน เรียก ม๊ะ หรือ ม่า

ภาษาฝรั่งเศส เรียก la mere (ลา แมร์)

ภาษาอังกฤษ เรียก mom , mam

ภาษาโซ่ เรียก ม๋เปะ

ภาษามุสลิม เรียก มะ

ภาษาไท เรียก ใต้คง เม เป็นต้น

"แม่" เป็นคำโดดหรือคำไทยที่บ่งบอกความสัมพันธ์อันอบอุ่นลึกซึ้งระหว่างผู้หญิงกับลูก แม่ หมายถึง ผู้มีพระคุณ ผู้ให้กำเนิด ให้น้ำนมลูกดื่มกิน ให้ความรักความเมตตาและปกป้องดูแลลูกจนเติบใหญ่ คำว่า "แม่" มักถูกนำไปใช้ร่วมกับคำอื่น ๆ โดยมีความหมายแตกต่างกันออกไป


อย่างไรก็ตาม ความหมายหลักของคำว่า แม่ ก็คงหนีไม่พ้นการเป็นผู้ให้ชีวิตหรือหญิงผู้ให้กำเนิดบุตร หญิงผู้ปกป้องคุ้มครองและดูแลรักษา สังคมไทยยังใช้คำว่าแม่ตามความหมายนี้เรียกสิ่งดีงามตามธรรมชาติอื่น ๆ เพื่อยกย่องเทอดทูนในฐานะผู้ให้กำเนิดและหล่อเลี้ยงชีวิต เช่น แม่น้ำ แม่โพสพ แม่ธรณี เป็นต้น ความหมายของคำว่าแม่ในลักษณะเช่นนี้แสดงให้เห็นชัดอย่างชัดเจนว่าสังคมไทยแต่โบราณมายกย่องและให้เกียรติสตรีเพศผู้เป็นแม่ ตระหนักในบทบาทหน้าที่และบุญคุณของแม่ต่อชีวิตของลูก ๆ ตลอดมาทุกยุคทุกสมัย


ในบริบทของสังคมวัฒนธรรมไทย แม่ คือ ผู้เสียสละความสุขส่วนตนเพื่อลูก ๆ คอยดูแลเอาใจใส่และประคบประหงมลูกจนเติบใหญ่ ความรักของแม่ถือว่าเป็นความรักที่บริสุทธิ์ สังคมไทยมักพูดถึงแม่ในฐานะของผู้ที่รักลูกยิ่งชีวิต พร้อมจะตกระกำลำบากเพื่อลูกของตนโดยไม่สำนึกเสียใจ นางจันทร์เทวีถูกขับออกจากเมือง ต้องระเหเร่ร่อนไร้ที่ซุกหัวนอนเพราะคลอดลูกเป็นหอยสังข์ แต่นางก็ยังรักและเฝ้าทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงโดยไม่เคยคิดรังเกียจเดียดฉันท์แม้แต่สัตว์อย่างนางนิลากาสร ก็ยังรักและหวงแหนลูกอย่างทรพี ปกป้องลูกของตนมิให้ถูกฆ่าดังเช่นลูกของตัวอื่น ๆ แม้ว้าโดยทั่วไปแล้ว คำว่า "แม่" จะบ่งบอกความหมายของการเสียสละ ความรักและความผูกพันที่ผู้หญิงที่มีต่อลูกของตน แต่การที่สังคมไทยมีลักษณะวัฒนธรรมเฉพาะที่แตกต่างกันออกไปในแต่ละชนชั้น ทำให้ความหมายของการเป็นแม่ ตลอดจนบรรทัดฐาน แบบแผน พฤติกรรมและบทบาทฐานะของผู้หญิงในวัฒนธรรมของแต่ละชนชั้นย่อมแตกต่างกันไป

วันเกษตรแห่งชาติ 2553

แพะ...สัตว์เศรษฐกิจ

แพะจัดเป็นสัตว์เศรษฐกิจชนิดหนึ่งที่มีความสำคัญมากในภาคใต้ เนื่องจากการเลี้ยงแพะลงทุนน้อย เลี้ยงง่าย ราคาดี และผลผลิตเหมาะสมที่จะใช้บริโภคในครัวเรือน เหมาะสำหรับระบบเศรษฐกิจพอเพียงและพึ่งตนเองในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามส่วนใหญ่แล้วเกษตรกรจะเลี้ยงแพะโดยการปล่อยให้หากินเองตามธรรมชาติ และมีลงทุนในการเลี้ยงน้อยทำให้แพะโตช้า อ่อนแอต่อโรคและพยาธิ ซึ่งส่งผลให้มีอัตราการตายสูง ความสำคัญของแพะต่อเกษตรกร

เกษตรกรที่เคยเลี้ยงแพะมาแล้วหรือเคยเห็นคนอื่นเลี้ยงแพะ จะรู้ว่าแพะเป็นสัตว์ที่เลี้ยงง่าย ต้องการการดูแลเอาใจใส่น้อย และกินอาหารได้หลายชนิด เช่น หญ้าพืชอาหารสัตว์และใบไม้ชนิดต่างๆ นอกจากนั้นการลงทุนในการเลี้ยงแพะยังต่ำ แต่ขายได้ราคาดี เช่น ราคาแม่แพะที่พร้อมจะผสมพันธุ์ (อายุ 10 – 18 เดือน) มีราคาตัวละประมาณ 1,500 – 2,500 บาท ส่วนในราคาแพะเนื้อในปัจจุบันประมาณ 100 –140 บาทต่อกิโลกรัม และถ้าเป็นแพะเพศผู้ที่มีอายุมากกว่า 2 ปี และมีลักษณะตรงตามความต้องการในการใช้เพื่อพิธีกรรมทางศาสนาอิสลามจะมีราคาสูงมาก ดังนั้นการเลี้ยงแพะสามารถสร้างรายได้ให้แก่เกษตรกรเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามการเลี้ยงแพะอาจมีความเสียหายเกิดขึ้นได้เช่นกัน ถ้าหากจัดการเลี้ยงไม่ดี เนื่องจากแพะส่วนใหญ่จะถูกเลี้ยงแบบปล่อยให้หากินอาหารตามธรรมชาติ จึงอาจถูกทำร้ายจากสุนัขได้ง่าย นอกจากนี้แพะกินอาหารหลายชนิด จึงมีโอกาสติดโรคและพยาธิได้ง่าย ทำให้โตช้าและตายง่าย การเลี้ยงแพะนอกจากเพื่อให้ได้เนื้อ เพื่อการบริโภคและเพื่อใช้ในพิธีกรรมทางศาสนาแล้ว ยังเลี้ยงเพื่อให้น้ำนมได้อีกด้วย น้ำนมแพะแม้จะมีปริมาณน้อย (แพะให้น้ำนมวันละ 0.5 – 4.0 ลิตรต่อตัวต่อวัน ขึ้นอยู่กับพันธุ์) เมื่อเทียบกับโคแต่มีความเชื่อในกลุ่มคนไทยเชื้อสายจีนและชาวไทยมุสลิมว่าน้ำนมแพะสามารถรักษาโรคบางอย่างได้ นอกจากนี้น้ำนมแพะสามารถใช้เลี้ยงทารกที่แพ้นมโคได้ เกษตรกรบางรายที่เลี้ยงแพะนมสามารถขายน้ำนมแพะได้ลิตรละ 40 – 80 บาท

แพะเป็นสัตว์ที่ควรส่งเสริมให้แก่เกษตรกร ทั้งนี้เนื่องจากแพะเป็นสัตว์เลี้ยงง่ายขยายพันธุ์ได้เร็วแล้วยังมีข้อดีต่างๆอีกมาก เช่น

1. แพะเป็นสัตว์ที่มีขนาดเล็ก ทำให้ผู้หญิงหรือเด็กก็สามารถให้การดูแลได้

2. แพะเป็นสัตว์ที่หาอาหารกินเองได้เก่ง กินอาหารได้หลายชนิด ดังนั้นถึงแม้ ฤดูแล้งแพะก็สามารถหาวัชพืชที่โค-กระบือไม่กินกินเป็นอาหารได้

3. แพะมีการเจริญเติบโตเป็นหนุ่มเป็นสาวได้เร็ว สามารถใช้แพะผสมพันธุ์ได้ตั้งแต่อายุเพียง 8 – 10 เดือน

4. แพะมีความสมบูรณ์พันธุ์สูง แม่แพะมักคลอดลูก 1 – 3 ตัว และใช้ ระยะเวลาในการเลี้ยงลูกสั้น จึงทำให้สามารถตั้งท้องได้ใหม่

5. แพะเป็นสัตว์ที่ใช้พื้นที่ในการเลี้ยงเพียงเล็กน้อย ทั้งพื้นที่โรงเรือนและพื้นที่สำหรับปลูกพืชอาหารสัตว์สำหรับแพะ

6. แพะเป็นสัตว์ที่สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดี มีความทนทานต่อสภาพอากาศแล้งและร้อนได้ดี

7. แพะเป็นสัตว์ที่ใช้เป็นอาหารบริโภคสำหรับประชาชนของทุกศาสนาเพราะไม่มีศาสนาใดห้ามบริโภคเนื้อแพะ

โครงงาน เรื่อง การอนุรักษ์ทรัพยากรชายฝั่งทะเล ( ทะเลเราะ )

โครงงาน เรื่อง การอนุรักษ์ทรัพยากรชายฝั่งทะเล ( ทะเลเราะ )
ผู้จัดทำโครงงาน สมาชิกครอบครัวที่ 2652
อาจารย์ที่ปรึกษา อ. สัมพันธ์ ดำเพ็ง
ที่มาและความสำคัญของโครงงาน
เนื่องจากปัจจุบันนี้เกิดสภาวะโลกร้อนอย่างรุนแรงและกระทบถึงการเป็นอยู่ของมนุษย์ ทำให้สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงไป ฝนไม่ตกตามฤดูกาล เกิดภัยธรรมชาติต่างๆ เช่น ภัยแล้ง น้ำท่วม ซึ่งวิกฤตการณ์ต่างๆเหล่านี้ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์พบเจอกับภัยต่างๆ เหตุก็อันเนื่องมาจากการใช้ชีวิตของมนุษย์ที่มีนิสัยมักง่ายและไม่ใสใจต่อสิ่งแวดล้อมซึ่งสิ่งเหล่านี้ได้ช่วยในการดำรงชีวิต แทนที่มนุษย์จะช่วยกันรักษาสิ่งแวดล้อมกลับกลายมาเป็นการทิ้งขว้างและทำลายและส่งผลกระทบต่อ ทรัพยากรป่าไม้ ทรัพยากรแหล่งน้ำ และรวมไปถึงทรัพยากรชายฝั่งทะเล
เราจึงเล็งเห็นถึงผลเสียของจากการทำลายสิ่งแวดล้อมดังนั้นเราจึงได้จัดทำโครงงานการอนุรักทรัพยากรชายฝั่งทะเลขึ้นเพราะเป็นแหล่งทรัพยากรที่สำคัญทั้งในด้านอาชีพ และเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่สำคัญ ดังนั้นเราจึงได้ร่วมมิอกันทำเพื่อที่จะรักษาแหล่งนี้เพื่อที่จะได้คงอยู่และใช้ประโยชน์สืบเนื่องต่อไป
- วัตถุประสงค์
1. เพื่อเป็นการอนุรักษ์ทรัพยากรชายฝั่งทะเล ( ทะเลเราะ )
2. เพื่อเป็นการปรับปรุงทัศนียภาพของชายฝั่งทะเล ให้สะอาดและน่าท่องเที่ยว
3. เพื่อเป็นการสร้างจิตสำนึกที่ดีให้แก่นักท่องเที่ยวและผู้ที่อาศัยอยู่แถบชายฝั่งทะเล
4. เพื่อเป็นการสร้างความสามัคคีแก่ผู้ร่วมทำโครงงานและคนในชุมชน
- เป้าหมาย
1. เป้าหมายเชิงปริมาณ
จากร้านใต้สนถึงหน้าวัดโสภณติธาราม
2. เป้าหมายเชิงคุณภาพ
ปริมาณขยะที่ทิ้งบริเวณชายหาดลดลง 70%
- สถานที่
บ้านเราะ ม.3 ต.สระแก้ว อ.ท่าศาลา จ.นครศรีธรรมราช
- ระยะเวลา
วันที่ 1 สิงหาคม พุทธศักราช 2553 - วันที่ 31 สิงหาคม พุทธศักราช 2553

- ตารางปฏิบัติงาน

รายการที่1 สำรวจพื้นที่ ระยะเวลา สัปดาห์ที่1

รายการที่2 วางแผนจัดการ ระยะเวลา สัปดาห์ที่1-สัปดาห์ที่2

รายการที่3 เตรียมอุปกรณ์ ระยะเวลา สัปดาห์ที่ 2

รายการที่4 ลงมือปฏิบัติ ระยะเวลา สัปดาห์ที่ 2-3

รายการที่5 สังเกตการณ์ ระยะเวลา สัปดาห์ที่ 4

- ผลที่คาดว่าจะได้รับ

1.เป็นการปลูกจิตสำนึกให้เยาวชนได้รักธรรมชาติในท้องถิ่นของตัวเอง

2.ทำให้บริเวณชายทะเลสะอาดขึ้น

3.เกิดความสามัคคี ร่วมกันทำงานภายในกลุ่ม

4.ทำให้สภาพบรรยากาศบริเวณชายหาดน่าสนใจ เหมาะแก่การท่องเที่ยว พักผ่อนหย่อนใจ

5.เกิดความภาคภูมิใจในตัวเอง ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการอนุรักษ์ รักษา ธรรมชาติ